Beverley Jo MalĹźeĹstwo z rozsÄdku 01 MalĹźeĹstwo z rozsÄdku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Hollygirt pobladł.
- Nowy lokaj, proszę pana.
- Wyrzuć go.
- Nicholas!
- Słyszałeś, Hollygirt? - spytał, nie zważając na pro-testy Eleonory.
- Tak, proszę pana. Za pozwoleniem, Thomas jest niedoświadczony. Nie miał odwagi odprawić z
kwit�kiem baroneta, który w dodatku jest bratem naszej pani. Postąpił tak jak z innymi gośćmi;
wpuścił sir Lionela i zawołał mnie - wyjaśnił rezolutnie.
- Dlaczego ty go nie wyprosiłeś?
Hollygirt trząsł się cały, ale nie dał zbić się z pan�tałyku. - Kiedy sir Lionel wyjaśnił, że przybył w
waż�nej sprawie rodzinnej, pomyślałem, że pani Delaney powinna zadecydować.
Nicholas, ciągle wściekły, zamknął na chwilę oczy.
- Tym razem wam daruję, choć ty, Hollygirt, powi�nieneś wiedzieć, że moich poleceń się nie
ignoruje. Powiedz Thomasowi, że mu się upiekło i przypomnij wszystkim, że sir Lionel nie ma tu
wstępu. Osoba, która go wpuści, odejdzie z tego domu natychmiast. Ciebie to również dotyczy,
Hollygirt. Możesz odejść.
Gdy roztrzęsiony kamerdyner zniknął za drzwia�mi, Eleonora z furią w głosie spytała: - Czy i mnie
to dotyczy?
- Nie gadaj głupstw.
Miarka się przebrała. Nigdy wcześniej nie mówił do niej w taki sposób. Zerwała się z miejsca.
- To żałosne i wstrętne! Ośmieszyłeś mnie przed służbą. Sama zdecyduję, kogo chcę przyjmować w
moim domu. Nikt mi nie będzie rozkazywał!
Czuła, że z nadmiaru emocji trzęsą jej się kolana. Usiadła. Wszystko się w niej burzyło.
- Jesteś okropny!
_ Całkiem możliwe - odrzekł spokojnie. - Nie zmienię decyzji, Eleonoro. A jeśli nie posłuchasz,
któryś ze służących straci pracę"
Wyszedł, a Eleonora siedziała zdruzgotana.
Wszystkie wcześniejsze plany i postanowienia legły w gruzach. Pierwszy raz się kłócili. I o co? O
nieograniczone prawo do widywania brata, którego wolała�by już nigdy nie oglądać. Chyba
oszalała.
*
Nazajutrz Eleonora wybrała się do pani Derry i jej córki Debory, żeby zbadać sprawę planowanego
ślu�bu jej brata.
Wmawiała sobie, że postępuje właściwie, choć to, co robiła, wykraczało poza konwenanse. Miała
na�dzieję, że Debora okaże się cyniczną karierowiczką �arogancką prostaczką, gotową zapłacić
każdą cenę, by uzyskać tytuł szlachecki.
Niestety myliła się. Pani Derry była miłą, prostoli�nijną kobietą, a wizyta tak znakomitej damy jak
sio�stra sir Lionela uradowała ją niezmiernie, i pozwoli�ła żywić nadzieję, że środowisko i rodzina
pana mło�dego akceptuje Deborę"
Sama Debora okazała się śliczną, subtelną, choć niezbyt inteligentną dziewczyną" Lionel ją
zniszczy.
_ Nigdybyśmy nie przypuszczali, że nasza córcia tak dobrze trafi - powiedziała pani Derry, na co
jej latorośl spłoniła się uroczo i zaczęła bawić się pierścionkiem z pokaznym brylantem, który miała
na palcu.
- Nie chodzi tylko o względy materialne _ kontnuowała matka Debory. - Sir Lionel jest bardzo
dobry dla naszego skarbeczka. Debora zupełnie straciła dla niego głowę.
Debora uśmiechnęła się, oblewając się jeszcze wiyk szym rumieńcem. Eleonora nie wiedziała, co
robić.
- Mój brat potrafi być bardzo miły, ale łatwo go rozgniewać - powiedziała na początek.
Obie panie roześmiały się. - Mężczyzni już tacy są.
Powiedziałam Debbie, że małżeństwo to nie sielanka. Zresztą ona też pewnie nieraz tupnie nogą ze
złości.
- Ależ, mamo - zaprotestowała Debora _ wiesz przecież, że nie potrafię się złościć. Naprawdę _
zwróciła się do Eleonory - zanim zdążę wybuchnąć gniewem, cała złość mi przechodzi - wyjaśniła
z roz�brajającym uśmiechem.
Eleonora roześmiała się.
- Pozazdrościć - powiedziała, przypominając so�bie wczorajsze starcie z Nicholasem. -
Oszczędzisz sobie wielu nieprzyjemności. Ludzie często kłócą się z byle powodu, o jakąś
błahostkę, która urasta po�tem do gigantycznego problemu. Mój brat nie mie�wa napadów złości.
Nie słyszałam, żeby kiedykol�wiek podniósł na kogoś głos.
- Sama pani widzi - rzekła pani Derry _ jaka z nich dobrana para. Choć muszę pani powiedzieć, że
pan Derry na początku kręcił nosem. Wiadomo, ojcu zawsze wydaje się, że żaden mężczyzna nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki