[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ich do wytwarzania wibracji i ucisku, ułatwiających przepływ energii w ciele; byli oni przekonani, że ruch
tej energii po torze ścięgnowym ulega okresowym zastojom. Jednak otoczaki, których zwykle używali
praktykujący szamani, były zdecydowanie za twarde, strąki zaś zbyt kruche. Innymi bardzo
poszukiwanymi przedmiotami były płaskie okruchy skalne wielkości dłoni lub kawałki twardego drewna,
które dawni szamani, leżąc na wznak, układali sobie na brzuchu, w określonych miejscach krążenia
energii ścięgien. Pierwszym takim miejscem jest obszar tuż poniżej pępka; inne znajduje się dokładnie
na pępku, a jeszcze inne w okolicy splotu słonecznego. Używanie do tego celu okruchów skalnych i
innych podobnych przedmiotów było jednak kłopotliwe, gdyż trzeba )e było podgrzewać albo ochładzać
do temperatury ciała; poza tym, były one zazwyczaj zbyt sztywne, ześlizgiwały się z ciała i byty
niestabilne.
Praktykujący Tensegrity wyszukali znacznie lepsze odpowiedniki dla przedmiotów stosowanych
przez szamanów starożytnego Meksyku: są to para kuł i mały, płaski i zaokrąglony obciążnik ze skóry.
Kule są tej samej wielkości co przedmioty używane przez dawnych szamanów, lecz się nie kruszą;
wykonane są z teflonu wzmocnionego tworzywem ceramicznym. Taki skład nadaje kuli odpowiednią
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
